27.03.2012

Birini tanırsın
Hiç bilmeseydim keşke dersin kokusunu , dokusunu
Yine de saklayamazsın
Gözlerin ele verir gönlünü
Baştan bilirsin kaybedeceğini
Sınıfta kalırsın
Kaç kere yapsanda aynı yanlışı
Anlamazsın
Ne , sıradandır adam
Ne  de , şahittir buna sıra sıra sevişmelerin vuku bulduğu zaman
Anlatamazsın
Aşk  parmaklarının ucunda , parmakların o birinin avucunda
Çaresiz teslim olursun

22.03.2012

Adın ne senin ?
Sen nasıl seslenirsen , O'dur adım benim ,
Senin yoklamanda ben hep varım !

15.03.2012 Anekdot 11

Ah İstanbul ;
şehr-i şahane , hani yanlış kişiye aşık olursun ya , işte aynen öyle...
Nasıl anlatsam , nerden başlasam ? Eğer ben yazıyorsam , bu satırlar bir vefa...
Mıh gibi saplanıp kaldığım...Zeynep Kamil 'de doğmayıp muhtemelen Karacaahmet'de defnedilmeyeceksem de ruhen  bir o kadar ait , bir o kadar da özgür , sen ne kadar serbest bırakıyorsan bırak ben o kadar sana sadık , umrunda olmayışım umrumda, bir insanla eksilmeyen sen ama senle var olan ben...
En yakınlarıma dahi anlatmadığım ama önünde çırılçıplak soyunduğum sırdaşım , günahlarımın sevaplarımın  şahidi  ve dahi suç ortağım...

Anlat İstanbul ;
beni anlamayanlara beni anlat , sabahlarını ne kadar sevdiğimi  yani hayat coşkumun içimde hep olduğunu ,
ezan sesinle huzur ve güven bulduğumu , akşam çöken hüznü ancak güzelliğinle bertaraf edebildiğimi , nereye gidersem gideyim hep döndüğümü  , koşulsuz kabullenişimi , teslimiyetimi...

Anla İstanbul ;
bazen sessiz çığlığımı , gözlerim uzakta olsa bile gönlümün yurt olarak seni bellediğini , '' ben evimi özledim ama evim neresi bilmiyorum ? '' dediğimde '' şehrin kapıları sana her daim açık '' dediğini...

İlahi İstanbul ;
benim için mi fethedildin , sen bana ne yaptın ?